ไม่มีใครเล็กเกินกว่าจะช่วยใคร

ภายใต้วิกฤติ“ไม่มีใครเล็กเกินกว่าจะช่วยใคร”แต่ช่วยแบบไหน ช่วยอย่างไร ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจเรา และถ้าต้องช่วยต้องทำให้ที่ดีสุดในจุดที่เรายืนอยู่



ในช่วงที่เกิดวิกฤติโควิด มันสร้างปัญหาให้แต่ละกลุ่มคนต่างกัน แต่ทุกชีวิตต้องอยู่รอด หน้าที่เราตอนนี้นอกจากทำให้ธุรกิจรอด เดินหน้าได้แล้ว การช่วยเหลือทุกคนที่อยู่รอบตัวเราก็เป็นอีกหน้าที่ที่สำคัญมาก ๆ และเราต้องช่วยให้ถึงที่สุดตามกำลังที่ทำได้ ด้วยการเริ่มจากการเข้าไปรับรู้ถึงปัญหาจริง ๆ ลงพื้นที่ด้วยตนเอง ไปฟังปัญหา ฟังความต้องการของคนกลุ่มต่าง ๆ
 

ยิ่งช่วงที่ประกาศปิดแคมป์คนงานก่อสร้างมันเหมือนฟ้าผ่า คนงานก่อสร้างในแคมป์เขาเหมือนติดคุกเลยนะ พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนและไม่ได้มีโอกาสเตรียมตัวเลย เราเป็นคนหนึ่งและคนเดียวที่พอที่จะช่วยได้เราต้องช่วยให้ถึงที่สุด การได้ลงพื้นที่ไปให้ได้รู้ได้เห็นความเป็นอยู่ของพวกเขาจริง ๆ ลงแคมป์ตั้งแต่วันที่รัฐบาลประกาศและก็ได้เข้าไปพูดคุยกับคนงานในแคมป์ที่มีทั้งคนไทยและต่างด้าว ในแคมป์คนงานมีคนท้องมีเด็กเล็ก เด็กกำลังโต การสั่งปิดแคมป์โดยไม่รู้ตัวมาก่อน ทำให้เรามานั่งคิดว่าเด็กพวกนี้เขาจะกินอะไร นมผง นมกล่อง มีพอไหม ผู้หญิงจะซื้อผ้าอนามัยยังไง มันคือเรื่องละเอียดอ่อน ถ้าเราไม่ลงไปดู ไปพูดคุยกับพวกเขา เราจะไม่รู้ว่าเขาขาดอะไรและต้องการอะไร

การช่วยเหลือกันและช่วยเหลือทุกคน ไม่ใช่แค่ได้ช่วยเหลือ แต่ถ้าช่วยต้องทำให้ดีที่สุด อย่ามาแบ่งแยกว่าใครเป็นใคร เชื้อชาติไหน คิดแค่ว่าทุกคนเป็น “คน” ที่ควรจะมีชีวิตที่ปลอดภัยและได้รับการดูแลอย่างเท่าเทียมกัน

พนักงานทุกคนก็เหมือนกัน พวกเขาคือคนในครอบครัว เราต้องดูแลช่วยเหลือคนในครอบครัวของเราให้ดีที่สุดให้อยู่รอดและปลอดภัยผ่านวิกฤติรอบนี้ไปให้ได้ ยุ้ยตั้งทีม COVID WAR ROOM ขึ้นมา เพื่อดูแลพนักงานทุกคนตั้งแต่การจัดหาวัคซีนฉีดให้ครบทั้งพนักงานที่สำนักงานใหญ่ พนักงานที่โครงการ รวมถึงคนงานในแคมป์ทั้งไทยและต่างด้าว
 

ถ้าเราไม่ทำแล้วใครจะทำ เป้าหมายการช่วยเหลือของเราต้องจบที่ทุกคนปลอดภัยและกลับบ้านได้ ฉีดวัคซีนป้องกันแล้วแต่ถ้ามีคนป่วยเราก็ต้องดูแล เรามีศูนย์พักคอย เพื่อรอส่งผู้ป่วยไปโรงพยาบาล และให้ที่มีความเสี่ยงกักตัว 14 วัน ช่วงแรก ๆ มันยากมากเพราะทีมงานทุกคนไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ดังนั้นต้องสร้าง PROTOCAL ที่ชัดเจนให้ทีมทำงานเพื่อช่วยเหลือทุกคนได้ให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้

วิกฤติโควิดยังอยู่กับพวกเราแบบนี้ เราต้องเรียนรู้และปรับตัว ตั้งสติวางแผนว่าเราสามารถทำอะไรได้บ้าง แม้บางเรื่องจะเต็มไปด้วย Uncontrolled เพราะเป็นปัญหาใหญ่ที่ไม่สามารถแก้ไขได้เพียงคนเดียว แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ทำอะไรเลย เราเลือกทำได้และทำให้ดีที่สุดในจุดที่เรายืนอยู่ อะไรก็ตามที่เราพอช่วยเหลือกันได้ ไม่ว่าจะเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ ก็ต้องช่วยกัน เวลานี้มันเป็นเวลาของทุกคน ทุกแรงใจ ที่ต้องหยิบยืนให้กันและกัน เพราะทุกคนก็คือ “คน” เหมือนกัน

ติดตามชมคลิปวิธีคิดและการลงมือทำของ ดร.ยุ้ย เกษรา ผู้นำหญิงของเสนา พร้อมกันแบบเต็มๆ และสามารถแชร์เรื่องราวดีๆ นี้ได้ คลิก https://bit.ly/3yBPB1I